روز 13 آبان 1388 با حضور شکوهمند ملت ایران، به سبز ترین روز سال و بلکه سی سال اخیر تبدیل شد.
طرح شوم دولت کودتا برای تاراج کشور، با حضور جنبش سبز، به بن بست رسید و وحدت ملی حقیقی در قالب خیزش هماهنگ ملت در پایتخت و شهرها، اقوام و مذاهب مختلف برای نفی دشمنی و خصومت با جهان، تحقق یافت و نقطه عطفی جدید در تاریخ مبارزات مدنی ملت ایران شکل گرفت: اینک همه بخشها و طبقات کشور برای ایجاد دولتی ملی، دموکراتیک و فراگیر به پا میخیزند.
دیدیدم که سپاه پاسداران کودتا، تمام توان خود را به کار بست، تمام کفتارهای دست آموز خود را از دخمه های بسیج و سپاه بیرون کشید، اما باز هم نتوانست خیابانها و کوچه های تهران و اکثر شهرستانها را اشغال کند؛ تمام قدرت شان همین بود! تمام فصل الخطاب شان، همین بتی بود که امروز زیر پای ملت شکست. کودتاچیان به آخر خط رسیده اند و مثل گربه گرفتار در گوشه دیوار، چشم بسته اند و مذبوحانه چنگ می اندازند و دندان میگیرند. مژده دهید که این جانوران هار و وحشتزده، به زودی در برابر ملت به زانو در می آیند. آری کودتاچیان مرگ خود را نزدیک دیده اند که منتخبان ملت را تهدید به عملیات انتحاری میکنند.
مردم! فقط دو حضور سبز ما در روز قدس و 13 آبان، کودتاچیان را به آستانه خودکشی رسانده است، چرا که هریک از ما برای بطلان سیاهی دولت کودتا، کافیست فقط چند خیابان را طی کنیم، ولی آنها باید از صدها شهر و روستا در اکناف کشور، مزدور جمع کنند و همین روزها پول توجیبی مزدورانشان به انتها خواهد رسید و همان مزدوران هم توسط ما آزاد و به آغوش میهن بازخواهند گشت و به جان کودتاچیان خواهند افتاد. ما و کشورمان میمانیم و دیکتاتوری زیر گامهای سبز ملت نابود خواهد شد.
آیا شکستهای پی در پی کودتاچیان، جز با متانت، مسالمت جویی و وقار ملت اتفاق می افتاد؟ آیا به جز این، راه دیگری وجود داشت که تمام دنیا بفهمد دشمن دشمن گفتن شان، نقابی برای سرکوب ملت و فروش کشور بوده است؟ آیا اکنون ملت ایران، شک و تردیدی در خصوص شناخت دشمن واقعی خود دارد؟ امروز حتی کودکان خردسال هم پاسخ این سوالات را میدانند.
از این پس، هر روز و هر لحظه از زندگی ما، انکار سلطه سیاه کودتا خواهد بود: خیابان، دانشگاه، مدرسه، ورزشگاه، بازار، مسجد و حتی میهمانیهای خصوصی، محل اعتراض و نفی دیکتاتوری خواهد بود. همین فردا مزدوران به دخمه ها و لانه های خود بازمیگردند و دولت کودتا میماند و مایی که انکارش هستیم، مایی که خودکشی اش هستیم.
امروز بر همه منکران و ناباوران ثابت شد که ملت ایران، دیگر مهلت عربده کشی در داخل و دریوزگی و وطن فروشی در خارج را به کودتاچیان نخواهد داد و همین امر باید مصلحت اندیشان و واقع بینان را آگاه سازد که اجازه ندهند خود و نظام شان قربانی دولت جنایتکار کودتا شود و کار به جایی برسد که مسالمت جویی و وقار کنونی، جای خود را به خشم و نفرت خروشان و بی مهار بدهد، که در این صورت دیگر فرصتی برای هشدار دادن هم نخواهد ماند!
گروه انقلاب سبز، 14 آبان 1388
طرح شوم دولت کودتا برای تاراج کشور، با حضور جنبش سبز، به بن بست رسید و وحدت ملی حقیقی در قالب خیزش هماهنگ ملت در پایتخت و شهرها، اقوام و مذاهب مختلف برای نفی دشمنی و خصومت با جهان، تحقق یافت و نقطه عطفی جدید در تاریخ مبارزات مدنی ملت ایران شکل گرفت: اینک همه بخشها و طبقات کشور برای ایجاد دولتی ملی، دموکراتیک و فراگیر به پا میخیزند.
دیدیدم که سپاه پاسداران کودتا، تمام توان خود را به کار بست، تمام کفتارهای دست آموز خود را از دخمه های بسیج و سپاه بیرون کشید، اما باز هم نتوانست خیابانها و کوچه های تهران و اکثر شهرستانها را اشغال کند؛ تمام قدرت شان همین بود! تمام فصل الخطاب شان، همین بتی بود که امروز زیر پای ملت شکست. کودتاچیان به آخر خط رسیده اند و مثل گربه گرفتار در گوشه دیوار، چشم بسته اند و مذبوحانه چنگ می اندازند و دندان میگیرند. مژده دهید که این جانوران هار و وحشتزده، به زودی در برابر ملت به زانو در می آیند. آری کودتاچیان مرگ خود را نزدیک دیده اند که منتخبان ملت را تهدید به عملیات انتحاری میکنند.
مردم! فقط دو حضور سبز ما در روز قدس و 13 آبان، کودتاچیان را به آستانه خودکشی رسانده است، چرا که هریک از ما برای بطلان سیاهی دولت کودتا، کافیست فقط چند خیابان را طی کنیم، ولی آنها باید از صدها شهر و روستا در اکناف کشور، مزدور جمع کنند و همین روزها پول توجیبی مزدورانشان به انتها خواهد رسید و همان مزدوران هم توسط ما آزاد و به آغوش میهن بازخواهند گشت و به جان کودتاچیان خواهند افتاد. ما و کشورمان میمانیم و دیکتاتوری زیر گامهای سبز ملت نابود خواهد شد.
آیا شکستهای پی در پی کودتاچیان، جز با متانت، مسالمت جویی و وقار ملت اتفاق می افتاد؟ آیا به جز این، راه دیگری وجود داشت که تمام دنیا بفهمد دشمن دشمن گفتن شان، نقابی برای سرکوب ملت و فروش کشور بوده است؟ آیا اکنون ملت ایران، شک و تردیدی در خصوص شناخت دشمن واقعی خود دارد؟ امروز حتی کودکان خردسال هم پاسخ این سوالات را میدانند.
از این پس، هر روز و هر لحظه از زندگی ما، انکار سلطه سیاه کودتا خواهد بود: خیابان، دانشگاه، مدرسه، ورزشگاه، بازار، مسجد و حتی میهمانیهای خصوصی، محل اعتراض و نفی دیکتاتوری خواهد بود. همین فردا مزدوران به دخمه ها و لانه های خود بازمیگردند و دولت کودتا میماند و مایی که انکارش هستیم، مایی که خودکشی اش هستیم.
امروز بر همه منکران و ناباوران ثابت شد که ملت ایران، دیگر مهلت عربده کشی در داخل و دریوزگی و وطن فروشی در خارج را به کودتاچیان نخواهد داد و همین امر باید مصلحت اندیشان و واقع بینان را آگاه سازد که اجازه ندهند خود و نظام شان قربانی دولت جنایتکار کودتا شود و کار به جایی برسد که مسالمت جویی و وقار کنونی، جای خود را به خشم و نفرت خروشان و بی مهار بدهد، که در این صورت دیگر فرصتی برای هشدار دادن هم نخواهد ماند!
گروه انقلاب سبز، 14 آبان 1388
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر