تظلم خواهی خانواده های زندانیان سیاسی نزد علما و مراجع عظام

5 آبان 88

سكوت و نظاره گري را بيش از اين جايز نمی دانیم

خانواده های فعالان سیاسی اصلاح طلب که از پس از کودتای انتخاباتی 22 خرداد در حبس به سر می برند، طی نامه ای خطاب به مراجع عظام آنها را در جریان طلم هایی که تاکنون بر این خانواده ها و عزیزان دربندشان روا شده است، قرار دادند. به گزارش نوروز، خانواده های زندانیان سیاسی پیش از این نیز دیدارهایی با مراجع داشته اند. آنها همچنین در آخرین اقدمات خود جهت رهایی عزیزان دربندشان، طی بیانیه ای اعلام کردند که روز چهارشنبه ششم ابان ماه تجمع مسالمت آمیز برگزار خواهند کرد. متن کامل نامه تظلم خواهی خانواده های زندانیان سیاسی به مراجع عظام را بخوانید:
بسم الله الرحمن الرحيم
«لايحب الله الجهر بالسوء من القول الا من ظلم »
محضر مبارك علماء‌اعلام و مراجع عظام دامت ظلهم العالي
با سلام و تحيت
روز 23 خردادماه امسال كه مي توانست مانند بسياري از مقاطع تاريخ انقلاب سي ساله اسلاميمان براي ملت ايران باشكوه و خاطره انگيز باشد، با ظلم بيّن و آشكاري كه توسط صاحبان قدرت بر معترضان مسالمت جوي به اعلام نتيجه انتخابات رفت، بر مردم تلخ شد و متأسفانه با بي توجهي به نصايح دلسوزان، بي تدبيري مسئولان و اقدامات ناصواب بعدي و تخلفات قانوني و حقوقي در مسير رسيدگي به پرونده ها كه متأثر از فتنه انگيزي ها و آشوب طلبي هاي جريان تندرو موجود در جناح اصولگراست، اين تلخ كامي را مداومت بخشيد.
آقايان مراجع عالي مقام و علماي بزرگوار و مستقل و وارسته جهان اسلام
ما خانواده هاي زندانيان سياسي، بيش از چهارماه است كه عزيزترين عزيزانمان به بهانه هاي واهي دربند، جگرگوشگانمان در تمناي پدر و يا حتي مادر و خواهر و برادر، پدران و مادرانمان رنجور و بي تاب هجران فرزند، ساير بستگان و وابستگانمان نالان از جفايي كه بر بهترين ياران امام و انقلاب رفته و همه دوستان و آشنايانمان انگشت تحير بر دهان مانده اند كه آيا پاداش سي سال خدمت صادقانه خدمتگزاران انقلاب و ايران عزيز تنها به جرم گرم كردن تنور انتخاباتي كه قرار بود عادلانه و آزاد باشد و به جرم نقد منصفانه، بند و حصر است و محروم شدن از حقوقي شرعي و انساني شان ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
بيش از چهارماه است كه زنان و دختران مؤمنه و متدين مسير خانه تا زندان، زندان تا دادسرا و دادسرا تا دادگاه را در تمناي رسيدن به حق طي مي كنند و اميدشان به عدالت علوي است كه بايد در محكمه هاي كشور اسلامي مان زبانزد جهانيان باشد اما مع الاسف شامگاه نااميد و رنجور و افسرده به خانه تهي از عزيزانشان بازمي گردند و در برابر شماتت بيگانگان باز هم تحمل و بردباري پيشه مي كنند.
بيش از چهارماه است كه كرامت انساني ما بندگان خدا كه نه ادعاي خلوص مطلق داريم نه تقرب مقربين و نه قرار داشتن در مقام هاي عالي معنوي بلكه فقط خود را تنها بنده خداپرستي معرفي مي كنيم كه شيوه عبادتمان همانند چوپان زمان موسي(ع) از سر صدق و صفاست و خدايمان را همان گونه كه خود درك كرده ايم ستايش مي كنيم و در مقام عبوديت كسي را با او شريك نمي گيريم و با دوري از شرك و نفاق و سالوس و ريا و تظاهر به مسلماني، نور ايمان را در دل مي پروريم و از اين ابايي نداريم كه مدعيان دروغين مسلماني ايمانمان را به سخره بگيرند و نمازمان را و جماعتمان را و دعايمان را و ندبه و استغاثه مان را به رأي خويش تفسير كنند و بر مراسم دعايمان هجوم آوردند و به جرم من لي غيرك گفتن دستبند بر دست هايمان بزنند و هرگونه بي حرمتي در حق ما را كه خوشبختانه از دايره تنگ مسلماني تعبيرشده توسط آنان خارجيم، عين صواب و مستلزم پاداش بدانند.
خداي را شاكريم كه نورش را در دل ما تابانده تا صف خود را از صف آنان جدا كنيم. خداي را شاكريم. هم او كه خود بهترين نگاهبان دينش است و از نگاهبانان متحجر خشك مغز جاهل و ظالم بي نياز است. هم او كه درياي رحمت و كرمش همه بني بشر را از رنگ ها و نژادها و فرق و شعبه هاي مختلف در برمي گيرد و ملاك برتري بندگان نزد او فقط و فقط تقواست.هم او كه ستارالعيوب است و غفارالذنوب و مكرش بهترين مكرها و دستش بالاي همه دست ها.
آقايان علماي آگاه و مراجع مستقل و والا شأن
اينك ما خانواده هاي زندانيان سياسي در ادامه مكاتبات و ارسال نامه هاي سرگشاده و ملاقات ها و تماس هاي غيرحضوري ديگرمان با شما، به استحضار مي رسانيم كه تلاش هاي مجدانه و تظلم مان تا هم اينك هيچ ثمري نداده و آزادگان بي گناهمان با پرونده هايي پاك و مبرّا از كليه تهمت هاي وارده كه عمدتا زاييده اذهان بيمار دسيسه چينان كه مصداق بارز وسواسان خنّاس هستند، بوده است، هم چنان از بديهي ترين حقشان كه همانا آزادي است، محرومند و اين محروميت نه تنها خودشان بلكه زندگي و هستي ما و همه اعضاي خانواده هايمان را دستخوش بليه و مصيبت كرده است.
لذا ما بيش از اين سكوت و نظاره گري را كه خلاف آموزه هاي ديني ماست كه گناه انظلام بيش از ظلم است، جايز ندانسته با استعانت به درگاه حضرت دوست كه بيش از همه از درد دل ما و اضطرار ما آگاه است، به طور دسته جمعي پاي در ميدان عمل خواهيم گذاشت. تجمع آرام براي رساندن پيام حقمان اتمام حجت ديگري است با مسئوليني كه از حق عدول كرده از بيت المال مسلمين ارتزاق كردند وحقوق آنان را نپرداختند. گام بعدي ما تحصن است در مكاني ايمن كه جانمان از حمله و هجوم آنان كه حقوق مي گيرند تا امنيت را به خانه هاي ما بياورند، مصون بماند و پس از آن براساس تصميم جمعي دست به اعتصاب غذا خواهيم زد. هرچند كه تا هم اينك نيز آب خوش از گلويمان پايين نرفته و خواب راحت برما حرام شده است.
بي شك مسئوليت هرگونه مشكلي كه براي سلامت جسم و روح و روان ما، فرزندانمان و كليه بستگانمان كه در اين راه همراهي مان مي كنند، پيش آيد، بر عهده مسئولين نظام است و حالا كه مسئولين ما در جمهوري اسلامي (كه به تعبير حضرت امام نه يك كلمه كم و نه يك كلمه زياد مي توانست ضامن حقوقمان باشد و متاسفانه با شيطنت ها و شعبده هاي مخالفان و معارضان تاريخي ايشان يعني همان نااهلان و نامحرمان به تعبير بزرگان و دلسوزان انقلاب، به انحراف افتاد ) به درجه اي رسيده اند كه به تعبير آيه شريفه قرآن گويي مهر بر دل ها و گوش و چشمشان زده شده و هيچگونه نصيحتي بر آنان اثر نمي كند، از شما بزرگواران در آستانه ولادت رضاي آل محمد(ص) طلب دعاي خير و مداومت در راه حق و صراط مستقيم داريم و دردمندانه اعلام مي كنيم تا زماني كه عزيزانمان به كانون گرم خانواده بازنگردند، عيد نداريم و به تعبير امام راحل عيد ما روزي است كه از ظلم آثاري نباشد.
والسلام من اتبع الهدي
خانواده هاي زندانيان سياسي